Het CDA Vrouwenberaad (CDAV) werd op 8 oktober 1973 onder voorzitterschap van Riet ten Hagen-Pot opgericht als een federatief samenwerkingsverband van de vrouwenorganisaties van ARP, CHU en KVP, die toen overlegden over de vorming van één partij, het CDA. De oorsprong van de samenwerking lag in hun lidmaatschap van de Europese Vrouwen Unie (EVU), waarbinnen vanaf de jaren zestig intensieve onderlinge contacten ontstonden. In 1971 bracht de Nederlandse sectie van de EVU een nota over partijvernieuwing uit, waarin de ARP, CHU en KVP werden opgeroepen om te fuseren. Het Jaar van de Vrouw in 1975 stimuleerde het CDAV tot het schrijven van de nota Samen op weg naar een verantwoordelijke maatschappij, waarmee het Beraad beoogde het thema emancipatie binnen het CDA in wording te agenderen. Een jaar later volgde een nota over het gezin, die veel aandacht kreeg. Ook de benoeming van Jeltien Kraaijeveld-Wouters (ARP) tot de eerste staatssecretaris voor Emancipatiezaken in 1977 vormde een markerend moment. Het CDAV zette zich sterk in voor zijn positie in het gefuseerde CDA, met als resultaat dat de vrouwenorganisatie bij de oprichting van de partij in 1980 omgevormd werd tot een onafhankelijke organisatie, gelieerd aan het CDA.
Ook in de jaren tachtig domineerden thema’s als emancipatie en gezin de discussies binnen de vrouwenorganisatie. Binnen het CDA drong het CDAV aan op stellingnames met betrekking tot onder meer de economische zelfstandigheid van vrouwen, gelijkberechtiging op de arbeidsmarkt en de positie van vrouwen in de partij. In de jaren negentig leidde dit laatste tot een ‘positieve-actie’-project en na de eeuwwisseling tot diverse partijresoluties waarin het CDAV de partij opriep tot gelijke vertegenwoordiging van vrouwen op kandidatenlijsten en in de partijorganisatie. Voorzitters van het CDAV waren onder anderen de latere ministers Agnes van Ardenne (1988-1992) en Marja van Bijsterveldt (2001-2002).
Na de eeuwwisseling veranderde de gerichtheid van het CDAV op de positie van vrouwen in Nederland naar een meer wereldwijde focus, mede als gevolg van de VN Wereldvrouwenconferentie van 1995 in Bejing. Vanaf 2015 kwam er meer aandacht voor migrantenvrouwen, quotaregelingen en geweld tegen vrouwen.
Hoeveel leden het CDAV vanaf zijn oprichting heeft gehad, valt moeilijk te achterhalen. Vast staat dat het Vrouwenberaad in 1992 er zo’n 5000 telde. Na de eeuwwisseling zakte dit aantal tot 4500 in 2005 en 4000 in 2007. Na wat fluctuaties had het CDAV in 2014 ongeveer 3000 leden, en in 2017 2000. In 2020 telde het 1933 leden.